جونيئر ذوالفقار ڀٽو: ماٺيءَ ۾ اجالا، سادگيءَ ۾ سياست ۽ محبت ۾ مزاحمت

ڪلامگر ڊاڪٽر نساءَ

جونيئر ذوالفقار ڀٽو: ماٺيءَ ۾ اجالا، سادگيءَ ۾ سياست ۽ محبت ۾ مزاحمت

تصويرون ڪڏهن ڪڏهن ڪتابن کان وڌيڪ ڳالهائين ٿيون هي تصوير به هڪ بي آواز تاريخ آهي، جيڪا دلين تي لکجي ٿي، ذهنن تي نه۔
سامهون ويٺل شخص، جونئير ذوالفقار ڀٽو، رڳو هڪ سياسي وارث نه، بلڪه سنڌ جي دل، سچائي ۽ ساڃاهه جو عڪس آهي۔
نه تخت جو طلبگار، نه شهرت جو متوالي، بس انهن اکين ۾ خلوص، انهن هٿن ۾ لوچ، ۽ انهن لبن تي بي صدا وفا جو پيغام آهي۔
جيڪڏهن تقدير جو پتو ناهي، ته دل جي روشني جو پيغام آهي، سچ جو حڪم فقط محبت آهي، باقي سڀ ڪجهه محض سوال آهي۔
سندس نگاهن ۾ سياست نه، پر احساس آهي۔ سندس ويهڪ ڪنهن ڪچي ويهڙي جيان سادي ضرور آهي، پر ان سادگيءَ ۾ هزارين دلين جي ڌڙڪن سمايل آهي۔
جتي دنيا اقتدار جي خواهش ۾ اجايو شور مچائي ٿي، اتي هو ماٺيءَ سان ماڻهن جا درد ٻڌي ٿو۔
هو نه واعدا ڪري ٿو، نه تماشا رچائي ٿو، بس بي ساختي سچ سان ويهي ٿو، جيئن هڪ ساٿي، هڪ شهري، هڪ سچو وارث.
جيڪڏهن نفرت جو بنياد رڳو نالو، نسل يا نسب بڻجي وڃي، ته پوءِ تاريخ مان روشني ختم ٿي وڃي ٿي۔ نفرت جو حقدار صرف بدڪردار ٿيندو آهي، نه ته نالي جي بنياد تي ته ڪربلا جا واقعا به تضاد بڻجي وڃن.
اسان ظالم کي سندس ظلم تي پرکون ٿا، سندس نالي يا نسب تي نه،
محبت جي راهن ۾، رستو ڳولڻ ڪا ڳالهه ناهي، جيڪي پاڻ کي گم ڪري ڇڏين ٿا، اهي ئي منزل تائين پهچندا آهن ۽ جونئير ذوالفقار ڀٽو، انهيءَ احساس جو تازو مثال آهي، جيڪو گمنام چهرن سان ويهي ٿو، ته جيئن سندن آواز بڻجي سگهي۔
جيڪي ٿيو ويساهه جا ويرا، سي ئي رب جا پيارا،
تختن تان نه، تن جي دلين تان ٿيندي حڪمراني سارا
سنڌ جي ڌرتيءَ کي اڄ به انهن ماڻهن جي ضرورت آهي، جيڪي بي ساختا، بي نيازي سان عوام ۾ رهي سگهن۔ جن جي ماٺي حڪمت هجي، جن جو وجود اميد هجي، ۽ جن جي سادگي سياست کان بلند هجي۔