آج جڏهن آڪاش انصاري جي لاءِ هي سٽون هي نظم پڙهيم ته خيال اڀريو ته واقعي انسان ڇاهي ته هڪ وفادار ڪتو پالي ڇڏي باقي انسان جو بڇو نه پالي نوجوان نسل جو ايڏو گرم خون اسان کان ڪيڏا نه هيرن جهڙا ماڻهو پنهجي ناداني ائين ناسمجهي جي ڪري کسيو وڃن هن نفسانفسي جي دور م ڪا خبر نٿي پئي ته انسانيت ڪٿي آهي محبت ڪٿي آهي استينن م ناگ پالي پوءِ پيا ٿا زندگي گذاريون ڪا خبر ناهي ڪنهن مهل زندگيءَ جي شام ٿي وڃي ڪي وڇوڙا صرف وڇوڙا نه هوندا اسان جو چيا پو هوندا اهن زندگيءَ هوندا آهن
آڪاش انصاري ڪڏهن نه وڪاميون. نه جهڪيو ان جي دليري ائين بي باڪ شاعري آسان لاءِ وڏو اعزاز آهي ايوارڊ آهي اسان سنڌي ڌرتي جا آهي ڪارڪن آهيون آهي ڪامريڊ آهيون جيڪي آڪاش جي شاعري تي ڪنڌ ڪپائڻ کان به ڪونه پوئتي هتنداسين
جڏھن فاضل راهو جي ورسي ته ڇاڇا آڪاش اسٽيج تي آڇي شاعري شروع ڪندو هو ته پورو پندال ان جي شاعري تي جهومڻ لڳندو هيو هڪ اهڙو روح ڦوڪجي ويندو هيو جهن جو. متال ملڻ مشڪل آهي
مون ڪجهه ڏينهن اڳ آڪاش انصاري جو ن هي سٽون لکيون
جڏھن توسان نيڻن جو ناتو جزيو هيو
تڏھن ڌور آڪاش ڪيڏو رنو هيو
جڏھن جئي جهورڻ آيون جدايون
الائي ڇو اوهان جو اکيون ياد آيون
توسان ته روح جو رشتو جڙيل آهي هي جسم ته صرف خالي دانڇو آهي جيڪو ڳري ختم ٿي ويندو بڇندو ته رڳو روح جيڪو پاڪ هوندو آهي محبت سان ڀريل ائين سڇائي سان ڀريل جنهن جي پاڪائي جي اڳيا.ن دنيا جي هر گدلاڻ ٻي معني آهي تنهجي ازمت کي سلام هجي منهجا سنڌ جا دلير شاعري ائين محب وطن ساٽي
وڻ ويا واهيرا ويا
0 تبصرے